تاریخچه تکواندو

تکواندو

تکواندو (زبان کره‌ای: خط هانگول: 태권도 خط هانجا :跆拳道) یک ورزش رزمی کره‌ای و یکی از ورزشهای المپیکیاست. تکواندو ورزش ملی کره جنوبی و دارای بیشترین تعداد ورزشکار در میان ورزش‌های رزمی در سراسر دنیا است.

تکواندو یک رشته رزمی مپس از پایان جنگ و آزادی کره ورزشهای رزمی سنتی این کشور تا حد زیادی با رشته‌های ژاپنی همانند کاراته، کندو و جودو آمیخته شده بود، در عین حال بسیاری از رزمی کاران کره هم با آموختن هنرهای رزمی چینی آن‌ها را وارد کره کرده بودند. در آن زمان بیشتر اصطلاح‌های «تانگ سو دو» و «کونگ سو دو» برای نام گذاری ورزشی که بعدها به تکواندو معروف شد، به کار می‌رفت.

تلاش برای بازسازی تکواندو و بازگرداندن آن به حالت اصلی خود در نهایت منجر به تبدیل این رشته به ورزش ملی کره و محبوبترین سبک رزمی در سراسر دنیا شد:

۱۹۵۹ - «انجمن تا سو دو» تأسیس شد. هدف این نهاد ایجاد یگانگی در هنرهای رزمی کره‌ای بود.[۴]

۱۹۶۲ – تکواندو به عنوان یک بازی رسمی به چهل و سومین دوره بازی‌های ملی کره جنوبی وارد شد.

۱۹۶۵ - «انجمن تا سو دو» به «انجمن تکواندو» تغییر نام داد.

۱۹۷۲ - کوکی وان تأسیس شد. این باشگاه تا امروز بالاترین مرجع فنی تکواندو بوده‌است.

۱۹۷۳ – تأسیس فدراسیون جهانی تکواندو(WTF)

۱۹۷۳ – برگزاری نخستین دوره بازیهای جهانی این رشته در کره با شرکت ۲۰۰ ورزشکار از ۱۹ کشور. آمریکا، تایوان و مکزیک در جدول رده بندی پس از کره قرار گرفتند.

۱۹۷۶ – شورای بین‌المللی ورزشهای نظامی «سیزم» تکواندو را به عنوان یکی از بازی‌های خود پذیرفت.

۱۹۸۳ – کمیته بین‌المللی المپیک «فدراسیون جهانی تکواندو» را به عنوان یکی از اعضای خود اعلام کرد.

۱۹۸۶ – برگزاری تکواندو به عنوان یک ورزش نمایشی در بازی‌های آسیایی سئول.

۱۹۸۸ – برگزاری تکواندو به عنوان یک ورزش نمایشی در المپیک سئول.

۱۹۹۴ – تکواندو به عنوان یک رشته رسمی در بازی‌های آسیایی هیروشیما برگزار شد.

۲۰۰۰ - در المپیک سیدنی تکواندو دومین هنر رزمی آسیایی (پس از جودو) شد که به عنوان یک رشته رسمی در المپیک برگزار می‌شود.

ترتیب رنگ کمربندهای رده در تکواندو :

کمربند سفید ( پک تی ) :نشانگر صداقت , پاکی , صفا , صمیمیت , صلح و دوستی و برادری می باشد که به عنوان دانه محسوب می شود

کمربند زرد ( نورانگ تی ) :به عنوان خاک و اب و بارور ساختن کمربند سفید است .

کمربند سبز (نوک تی ) :به عنوان جوانه ای که از خاک می روید.

کمربند نارنجی (لونگ تی) :به عنوان نماد جوانه های رو به استغنا.

کمربند ابی ( چونگ تی ) :به عنوان اب , هوا و اکسیژن است که به جوانه کمک می کند تا ریشه نماید .

کمربند قرمز (هونگ تی ) :گلی که شکفته است .

کمربند مشکی ( هوک تی ) :به عنوان میوه ان گل است که درون هر میوه دانه هایی است که به عنوان شاگردان و یا هر دانه به عنوان یک دان است .

ترتیب رنگ کمربندهای رده میانی در تکواندو : (نیازمند پانویس)رن محسوب می‌شود که پس از جنگ جهانی دوم با کوشش استادان هنرهای رزمی کره جنوبی و با تلفیق رشته‌ اوکیناوایی کاراته به ویژه سبک شوتوکان، هنرهای رزمی چینی و هنرهای رزمی سنتی کره‌ای همچون تکیون و سوباک پایه‌در دوره باستان، انسان هیچ چیزی بیش از دست خالی نداشت تا از خودش دفاع کند لذا طبیعتا به مبارزات برپایه همین دست خالی روی آورد. بعدها که ساخت سلاح ها و توسعه آنها برای حمله یا دفاع آغاز گردید، بازهم مردم از مبارزه با دست خالی لذت می بردند که این بار برای تقویت قوای جسمی شان این کار را انجام می دادند و همچنین برای نشان دادن رسومات قبیله ای شان. مثلا برخی قبیله ها سبک خاصی برای مبارزه داشته اند مانند سبک های مار، پلنگ و… که هرکدام برای فخر فروختن قبیله ای برای قبیله دیگر بود.[۱]

در دوران های اولیه شبه جزیره کره، آنها سه قبیله اصلی داشتند که هرکدام از هنرهای رزمی خودشان در رقابت های تشریفاتی مذهبی استفاده می کردند. در همین مسابقات بود که مردم آرام آرام با کسب تجربه از تکنیک های مبارزات همدیگر توانستند بر چهارپایان وحشی نیز غلبه کنند که همین دفاع ها و حملات مردم آن زمان یکی از منابع تحلیل های امروز ما به حساب می آید.[۲]

بسیاری بر این باورند که همین حرکات پایه تکواندوی امروزی به حساب می آید که نام این ورزش نیز از نام های سوباک و تائه کیون و… نشات گرفته است.[۳] کلمه تکواندو از سه بخش تشکیل می‌شود:

태 «تِ» = ضربه زدن دفاع کردن و شکستن توسط پا

권 «کوان» = ضربه زدن دفاع کردن و شکستن توسط دست

도 «دو» = راه و روش

«چاریولت» تکان نخوردن از جای خود

«کینم» احترام کلاس

«تکوان» احترام به استادذاری شد. استیل خاص این رشته هجومی که متکی بر ضربات پا با حداکثر قدرت و سرعت است و بر حفظ فاصله فیزیکی با دشمن و طراحی فنون برای دور کردن مهاجم تاکید دارد، آن را از تمام سبک‌های رزمی موجود در دنیا متمایز می‌کند.